در سال سیزدهم بعثت، رسول خدا (ص) از مکّه به قصد هجرت به سوی مدینه، از شهر خارج شد و در «غار ثور» پنهان شد و امیر مؤمنان علی (ع) برای اغفال دشمنان، فداکارانه در بستر رسول خدا (ص) خوابید و مشرکان قریش که خانه رسول خدا (ص) را محاصره کرده بودند، به گمان آن که رسول خدا (ص) در بسترش آرمیده است، تا صبح منتظر ماندند و چون صبحگاهان با شمشیرهای برهنه به منزل آن حضرت هجوم بردند تا رسول اللّه (ص) را بکشند، علی (ع) را دیدند که از آن بستر برخاست!
بدین سان، رسول خدا (ص) در فرصتی مناسب خود را از چنگال مشرکان قریش نجات داد و علی (ع) نیز با این فداکاری، عشق و علاقه و برادری خود را نسبت به رسول خدا (ص) نشان داد؛ این در حالی بود که هر زمان ممکن بود کسی را که در بستر خوابیده به قتل برسانند.
آیه شریفه «وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللّهِ وَ اللّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبادِ; بعضی از مردمِ (با ایمان و فداکار) جان خود را در برابر خشنودی خدا می‌فروشند و خداوند نسبت به بندگان مهربان است» در حقّ آن حضرت نازل شد.
سال هجرت رسول خدا (ص) مبدأ تاریخ مسلمانان است و تحوّلی عظیم در جهان اسلام روی داد.
- منبع: پايگاه اطلاع‌رساني آيت‌الله مكارم شيرازي
نظر شما